WIELKI TYDZIEŃ – czas bezpośrednio poprzedzający Święta Wielkanocne – wykształcał się w liturgii stopniowo. Początkowo sam post przed Wielkanocą trwał zaledwie 3 dni. Z czasem wprowadzono okres 40-dniowego postu i wyróżniono Wielki Tydzień. Na treść wydarzeń Wielkiego Tygodnia składają się: triumfalny wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy w Niedzielę Palmową, ostatnie dyskusje Chrystusa z Sanhedrynem w świątyni, przepowiednie Chrystusa o zburzeniu Jerozolimy i o końcu świata, Ostatnia Wieczerza i Męka Pańska, wreszcie chwalebne Zmartwychwstanie. Obrzędy liturgiczne tych dni są tak skomponowane, aby ułatwić odtworzenie wydarzeń bezpośrednio związanych z tajemnicą odkupienia rodzaju ludzkiego, pobudzić do refleksji i wielkiej wdzięczności, doprowadzić do pojednania z Bogiem w sakramencie pokuty, odnowić w Kościele pierwotną gorliwość w służbie Bożej. Wielki Tydzień ma tak wysoką rangę w liturgii Kościoła, że nie dopuszcza nawet uroczystości. Gdyby zaś takie wypadły, odkłada się je na czas po Wielkanocy i po jej oktawie /np. uroczystość Zwiastowania Pańskiego/.
OKAZJA DO SPOWIEDZI ŚWIĘTEJ
Poniedziałek, Wtorek od 6.00 do 6.25 i od 17.00 do 18.00
Środa od 6.00 do 7.00 i od 16.00 do 18.00
Czwartek od 6.00 do 12.00 i od 14.00 do 18.15.
Piątek od 6.00 do 12.00 i od 15.00 do 18.15 i od 20.00 do 21.00
Sobota od 6.00 do 12.00 i od 16.00 do 17.00
